یاانیس کل وحید

 
 آری آری آری زمانه سختی ست برای نیک بودن،نیک ماندن و نیک مردن و یا خدایی مردن ......

 همه دست در دست هم با توان هر چه تما م تر تو را در دنیا ی نا دانی هایشان زجر می دهند و اگر

تو توان ترک محرمات و عمل به واجبات را در خود تقویت کنی ، هم ردیف سلمان فارسی می شوی

 ولی مگر تو این را می خواهی و رسید ن به آن عطش رفتنت را فرو کش می کند . من خویش را

 می شناسم ، اکنون که در اوج تنهایی زخم های نفاق و دورویی  جان خوشبینم را.......چه بگویم و

 والله علی کل شی قدیر.....

زمانه زمانه سختی ست .بارها با خود تکرار می کنم به راستی تو تنهایی.تنها....تنها.....همه دوستت دارن .به تو وفا دارند ولی تا وقتی گره ای از کارشان بگشایی و مرهمی بر زخمشان باشی ...اما همین که خود را توانا تر از تو یافتند یادشان می رود که تو که بودی و چه میکنی؟؟؟!!!

زمانه زمانه ی خدا دزدیست....همه سعی دارند خدای قشنگ مرا به نوعی بدزدند!!!!تو با عهدی که می شکنی و رازی که فاش می کنی ،ستارالعیوب بو دن او را می دزدی و او با وفایی که نمی کند و

 محبتی که دریغ می کند ، روح لایزال او را که بوی رحمانیت می دهد انکار می کند...

زمانه زمانه ی خدا دزدیست.......

همه می خواهند خدای تو را بدزدند ،یکی با تمسخر ،یکی با زجر، یکی با خیانت و این یکی ها همه به راستی ادعای خدایی بودن، دارند...همه به نوعی ادعای آن را دارند که روح مهربانش در جسم انها هر روز بزرگتر می شود و تو می هراسی،می ترسی و می گریزی ...

هر کس را می یابی که صداقتت را با او قسمت کنی ،هر کس را می جویی که از کنار اشتباه تو بگذرد و تو را با صفات دیگرت بیابد وبپذیرد نمی یابی .....

الهی پس کو بوی رحمانیت تو در این خاک...دلم گرفت از این همه دورویی و نفاق.................

خدایا سکوت پر از فریاد مرا بر این همه ظلم بپذیر...

خدایا مرا طاقتی ده تا بیش از این بر هر کس که بر من به نوعی زخم می زند ،تحمل کنم و جوابش را با محبتی که تو در وجودم به امانت گذاشته ای دهم..............

خدایا مرا بر این گناه که دیگران را فراموش کرده ام و به خویش پرداخته ام ببخش............

                                                                                        بماند راز این دل تا قیامت