و اما بگذار از روضه بگویم

            می گویند نه،شنیدم نه ،احساس کردم نه،یقین کردم نه ،قطعا روضه قطعه ای از بهشت است و

            این را خدا گفته ...یعنی رد خور ندارد و تو تا وقتی نرفتی باور نمی کنی که قرار است تو را به

           بهشت راه دهند ....پر از تشویشی ،پر از دلهره ..اما دستی پیر و رنجور ،خسته و دردمند به روی

           قلبت میآ ید دست می گذارد ،ارامت می کند تا برسی به ان قالی سبز ...هما نجا که نه شنیدی و نه

          احتمال است و نه روایت بلکه خود تهشت است .....وای دیگر پاهای خسته و فلج تو که تا دقیقه ای

         قبل داشتند قطع می شدند ، درد نمی کنند....وای تو آرامی و پر از خواهش و تمنا و دعا ...کدام را

        بخواهی ؟ همه را .همه را....در بهشت اندازه وجود ندارد و من این بار مطمئنما که هر چه خواستم

        می دهند چون نه شنیدم ،نه احتمال دادم و نه روایت است ،آنجا حتما بهشت است و در بهشت نه

       وجود ندارد ،حسرت و غم نیست هر جه هست عشق است و زندگی و امید.........

                                                                                بماند راز این دل تا قیامت